kno
源自古诺尔斯语 knúi,源自原始日耳曼语词根*knuck-(“骨”)。对比瑞典语 knoge, 德语 Knochen, 荷兰语 knook, knokkel, 英语 knuckle。
kno c (定单数 knoen,不定复数 knoer)
kno(现在时 knor,过去式 knodde,过去分词 knodd)