тиин

哈卡斯語

詞源

源自原始突厥語 *dEgiŋ (「松鼠」)。

名詞

тиин (tiin)

1. 松鼠

變格

тиин (tiin)的變格

	單數	複數
主格	тиин (tiin)	тииннер (tiinner)
屬格	тииннің (tiinníñ)	тииннернің (tiinnerníñ)
與格	тиинге (tiinge)	тииннерге (tiinnerge)
賓格	тиинні (tiinní)	тииннерні (tiinnerní)
位置格	тиинде (tiinde)	тииннерде (tiinnerde)
奪格	тииннең (tiinneñ)	тииннердең (tiinnerdeñ)
方向格	тиинзер (tiinzer)	тииннерзер (tiinnerzer)
工具格	тииннең (tiinneñ)	тииннернең (tiinnerneñ)