พระองค์

泰語

詞源

源自พระ (prá, “用於神祇、皇室及與其相關事物的前綴”, 字面意思是“神的；極好的；珍貴的，等等”) +‎ องค์ (“存在；身體；形式，等等”)；可能派生自古高棉語 braḥ ʼaṅga。對比現代高棉語 ព្រះអង្គ (prĕəhʼngkɔɔ)、老撾語 ພຣະອົງ (pha ra ’ong)。

發音

寫法		พระองค์ b r a ɒ ŋ g ʻ
音素		พฺระ-อง b ̥ r a – ɒ ŋ
泰語羅馬化	派汶拼音	prá-ong
	皇家轉寫	phra-ong
(標準泰語) IPA(說明)		/pʰra˦˥.ʔoŋ˧/(R)

量詞

พระองค์

1. 用於神祇、皇室、宗教人士的量詞。

名詞

พระองค์ (prá-ong)

1. (指神祇、皇室、宗教人士的) 身體
2. 對神祇、皇室、宗教人士的尊稱

代詞

พระองค์ (prá-ong)

1. 第二人稱或第三人稱代詞，用於指神祇、皇室、宗教人士。
   • 約伯記 9:12：

     ดูเถิด พระองค์ทรงฉวยไป ใครจะห้ามพระองค์ได้ ใครจะทูลพระองค์ว่า "พระองค์ทรงกระทำอะไรนั่น"

     duu-tə̀ət prá-ong song chǔai bpai krai jà hâam prá-ong dâai krai jà tuun prá-ong wâa "prá-ong song grà-tam à-rai nân"

     你看，他若要拿走，誰能阻擋他？誰敢問他，你要做什麼？